De stormvogel
Hij scheert over de golven
Een oceaan van vrijheid
En de hemel als paleis
Het wijde water wijst de weg
Altijd thuis en toch op reis
Maar dan draait plotseling de wind
En blaast hem terug of tegen
De lucht verschiet van kleur en huilt
Zijn angst zoekt nieuwe wegen
De zon danst niet meer met hem mee
Zijn dromen krijgen spijt
Zijn hoop vervliegt
En in zijn vlucht
Raakt hij het antwoord kwijt
De verte was zijn perspectief
Het water gaf hem vis
Hij voelt zich moe en vleugellam
Nu niets meer
Zomaar is
Uitgeput laat hij zich drijven
Naar een onbekende kust
Maar het water kent zijn naam nog
En haar welkom geeft hem rust
En als de storm weer is gaan liggen
En de luwte ons verzacht
Vliegt de vogel terug of verder
Waar het water op hem wacht
Stralend blauw vol hoop en liefde
Draagt het al zijn reizen mee
Want het water
Blijft het water
Soms eb, soms vloed
Maar altijd zee
( zilverensleutels)
https://www.zilverensleutels.nl